این تعریفی حقیقی از دینداری است. غمگین بودن گناه هست و شاد بودن پرهیزگاری. اگر بتوانی با تمام وجود و از ته دل بخندی، زندگی ات مقدس خواهد شد. خنده ای از ته دل و با تمام وجود، پدیده ای یگانه و بی همتاست. پس وقتی می خندی بگذار تمام سلولهای بدنت به همراه تو بخندند. بگذار خنده از فرق سر تا نوک پایت گسترش یابد. بگذار به ژرف ترین و درونی ترین نقاط وجودت برسد. آنگاه حیران خواهی شد که خنده چگونه تو را راحت تر از هر عبادتی به خدا نزدیک می سازد
|
